ΠΑΕ και ΛΦΑ κατά της διαιτησίας!

Δεν ξέρω αν η ανακοίνωση του Ατρομήτου ήταν αυτό που τελικά ώθησε τον επίσημο ΑΡΗ να φωνάξει για τον Κουκουλάκη που όποτε βλέπει τον ΑΡΗ χάνει την όραση του  ή γκρίνια όλων εμάς για την ανυπαρξία της διοίκησης αλλά αυτό που μετράει είναι ότι τελικά βγήκαν 2 επίσημες ανακοινώσεις από ΠΑΕ και ΛΦΑ που μας εκφράζουν όλους. Δεν είμαστε χαζοί να περιμένουμε αποτελέσματα από κάτι τέτοιο αλλά είναι ηθική υποχρέωση κάθε διοίκησης όταν ο ΑΡΗΣ αντιμετωπίζετε με τον τρόπο που αντιμετωπίζετε να φωνάζει, να διαμαρτύρεται και να δημοσιοποιεί την αγανάκτηση της για όλους αυτούς τους φορείς που έχουν καταντήσει το ποδόσφαιρο οίκο ανοχής. Ας μας λένε γραφικούς, ας μιλάνε για «κυνήγι μαγισσών» , «φαντάσματα», κτλ κτλ χειρότερη πράγμα από την σιωπή δεν υπάρχει. Αν η ΠΑΕ ΑΡΗΣ έτσι φώναζε από πέρσι όταν αποδεδειγμένα ο Ολυμπιακός Βόλου μας έκλεψε την θέση στην Ευρώπη και όλοι οι αρμόδιοι φορείς συνηγόρησαν για να γίνει αυτό και προτίμησαν να αφήσουν την χώρα με έναν εκπρόσωπο λιγότερο στο Europa League παρά να κάνουν το σωστό και να    δώσουν σε εμάς το δικαίωμα συμμετοχής τώρα ίσως να είχαμε διαφορετική αντιμετώπιση και κανένας Σπανός δεν θα τολμούσε να αναφέρεται με αυτόν τον τρόπο για την ομάδα μας. Τι κέρδισε ο ΑΡΗΣ από την στάση που κράτησε στην υπόθεση με τα στημένα, την ευρωπαϊκή συμμετοχή του Ολυμπιακού Βόλου και τις κασέτες με τον Πατέρα ίσως είναι κάτι που θα πρέπει ο σοφός Γ.Κόντης που επαναδραστηριοποιήθηκε  να μας το διευκρινίσει…

Η ανακοίνωση της ΠΑΕ ΑΡΗΣ

Η ανακοίνωση της ΛΦΑ

Ατρόμητος – ΑΡΗΣ 0-0 | Χάθηκαν οι βαθμοί, μας έμειναν οι εντυπώσεις

Οι 3 βαθμοί της νίκης ήταν το μοναδικό ζητούμενο σε αυτό το παιχνίδι. Μόνο έτσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι μπαίνουμε στην διεκδίκηση της 5ης θέσης επομένως από την στιγμή που δεν κερδίσαμε όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε 2η μοίρα. Το τεχνικό τιμ παρά τα όσα «άκουσε» από όλους μας για το παιχνίδι του κυπέλλου έδειξε εξαιρετικά αντανακλαστικά, ορθώς δεν χαρίστηκε στον Σολτάνι και κατέβασε μια ομάδα που έδειξε ποδοσφαιρικό εγωισμό και διεκδίκησε από το πρώτο λεπτό την νίκη.  Διπλάσιες σχεδόν ευκαιρίες για γκολ είχαμε από τον Ατρόμητο με την μπάλα μόλις 1 φορά να πηγαίνει προς τα δίχτυα όπου εκεί ο Βελλίδης φώναξε παρών και έδιωξε την μπάλα έξω. Εντυπωσιακός ο Ούμπιντες, πολύ καλός ο Κατίδης, εξίσου καλός και ο Γιαννώτας όπου μαζί με τον Φατί που ήταν κυρίαρχος στον χώρο του κέντρου έκαναν ότι ήθελαν μέσα στο γήπεδο αναγκάζοντας τον Ατρόμητο σε παθητικό ρόλο για περισσότερα από 45′. Δυστυχώς σε όλο αυτό το σκηνικό ήταν εμφανής η απουσία του Ντάρσι Νέτο που συνέχισε τις κακές εμφανίσεις. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ο Μιχαλίτσος δεν έκανε κάποια αλχημεία για να τον αντικαταστήσει τόσο στο ματς του κυπέλλου όσο και σήμερα μιας και η αγωνιστική του ανυπαρξία κρατούσε πίσω ολόκληρη την ομάδα και σπάνια έβγαινε κάτι καλό από την πλευρά του. Θα μπορούσε για παράδειγμα να βάλει πολύ πιο νωρίς τον Παπαζαχαρία που τα πήγε καλά σαν δεξί μπακ και να προωθήσει τον Καζναφέρη όπως έκανε όταν μείναμε με 10 παίκτες. Παπαστεργιανός και Πρίτας με την παρουσία τους απέδειξαν και σήμερα γιατί από την αρχή της χρονιάς γκρινιάζαμε για το «φαινόμενο Τόχα». Χωρίς καν να πιάσουν κάποια σπουδαία εμφάνιση η διαφορά στον χώρο του κέντρου είναι τεράστια.  Ευτυχώς σήμερα μπόρεσε να αγωνιστεί ο Σανκαρέ όπου μαζί με τον Λαζαρίδη έκαναν πολύ καλή δουλειά και ίσως τα λιγότερα λάθη από κάθε άλλη φορά. Ο Μίσελ ήταν καλύτερος από άλλα παιχνίδια αλλά δυστυχώς αυτό το παιδί είναι «θολωμένο» και η πλευρά που καλύπτει αποτελεί την μόνιμη τρύπα για κάθε αντίπαλο επιθετικό πλάνο.  Στην επανάληψη μίλησε η κούραση, μίλησε και ο Κουκουλάκης που με το έτσι θέλω μας άφησε με 10 παίκτες από το πουθενά. Δεν θέλω να ξεχωρίσω τον συγκεκριμένο διαιτητή και να θυμηθώ τα εγκλήματα του κατά του ΑΡΗ μιας και το πρόβλημα είναι γενικότερο. Μπορεί η διοίκηση Αθανασιάδη από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της ομάδος να δήλωσε ότι θέλει να έχει ένα πιο διπλωματικό πρόσωπο και να μη δημιουργεί έχθρες κτλ αλλά η τακτική «σκύβω το κεφάλι και δεν λέω κουβέντα» όχι μόνο δεν βγάζει πουθενά αλλά κυριολεκτικά ολόκληρη η φίλαθλη Ελλάδα δεν παίρνει καν χαμπάρι για τα εκτρώματα που βλέπουμε κάθε αγωνιστική. Όταν η διοίκηση της ομάδος δεν δείχνει διάθεση να φωνάξει, να αντιδράσει, να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι όσα πρωτοσέλιδα εφημερίδων και αν βγουν, όσες καυστικές ραδιοφωνικές εκπομπές και αν γίνουν στο «χωριό»  μας, όσα αρνητικά σχόλια και αν γράψουμε στο διαδίκτυο κατά των διαιτητών το μόνο που κερδίζουμε είναι η ταμπέλα των γραφικών οπαδών.  Ναι να φωνάξουμε, ναι να διαμαρτυρηθούμε  αλλά όλοι μαζί. Όχι την μια η ΛΦΑ, όχι την άλλη ο S3 αλλά όλοι μαζί γιατί ο ΑΡΗΣ μας συστηματικά αδικείται   ενώ άλλες ομάδες με ανάλογη δυναμική με την δική μας ευνοούνται. Παρόλα αυτά απελευθερωμένοι από τους στόχους της φετινής χρονιάς που σχεδόν όλοι έχουν χαθεί, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι με την ομάδα μας θα πρέπει να αναφερθούμε στο διαφορετικό πρόσωπο που μας έδειξαν οι παίκτες  μας σε αυτά τα 2 παιχνίδια με τον Ατρόμητο ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα. Είδαμε μια πολύ πιο ζωντανή ομάδα, με διάθεση να τρέξει και να πιέσει σε όλες τις γραμμές του γηπέδου, να παίζει ποδόσφαιρο κατοχής και να έχει ξεκάθαρους επιθετικούς προσανατολισμούς να δημιουργήσει ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα από τα πλάγια. Σίγουρα δεν υπήρχαν οι αντοχές ώστε να έχουμε διάρκεια για 90′ και ούτε οι εναλλακτικές λύσεις από τον πάγκο αλλά δεν μπορώ να μην σκέφτομαι που θα μπορούσε να ήταν ο ΑΡΗΣ μας αν είχε αυτήν την εικόνα από την αρχή της χρονιάς. Στην χειρότερη περίπτωση να ήμασταν ελαφρώς πιο ψηλά από εδώ που βρισκόμαστε αλλά θα είχαμε βάλει γερές βάσεις για το μέλλον μιας και θα είχαμε κερδίσει παίκτες σαν τον Γιαννώτα, τον Κατίδη, τον Παπαστεργιανό αλλά ακόμη και τον Παπαζαχαρία και τους υπόλοιπους παίκτες που να τους αξίζει να πάρουν την ευκαιρία σε αντίθεση με όλους αυτούς που συνεχώς έπαιρναν τις ευκαιρίες για διάφορους λόγους και μας κορόιδευαν στα μούτρα με την απόδοση τους. Έστω και τώρα ανεξάρτητα από τις μαθηματικές πιθανότητες που υπάρχουν για την πρώτη 5αδα ελπίζω να γίνει η στροφή προς τους νέους αθλητές της ομάδος και μαζί με τον στόχο της Ευρώπης που ίσως να έχει χαθεί να μπει και ο στόχος της δημιουργίας κορμού για την επόμενη σεζόν. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να πούμε ότι πετύχαμε κάτι φέτος. Αλλιώς θα είναι άλλη μια μαύρη χρονιά χωρίς τίποτα το θετικό να κρατήσουμε, χωρίς τίποτα το θετικό να θυμόμαστε… Φυσικά όλα αυτά ευελπιστώντας  ότι οι ανησυχίες μας θα μείνουν σε αγωνιστικό επίπεδο και όλα αυτά περί οικονομικών προβλημάτων, αδειοδοτήσεων κτλ θα δρομολογηθούν σωστά από την διοίκηση όπως πρέπει χωρίς να χρειαστεί να γίνουμε και πάλι οικονομολόγοι, λογιστές κτλ κτλ…

Και πάλι στο Περιστέρι για την άτυπη ρεβάνς

Για την άτυπη ρεβάνς θα αγωνιστεί και πάλι η ομάδα μας κόντρα στον Ατρόμητο σε ένα παιχνίδι εξίσου σημαντικό με αυτό το απογοητευτικό του κυπέλλου όπου γνωρίσαμε την πικρή ήττα-αποκλεισμό. Από αγωνιστικής πλευράς αν εκείνο το παιχνίδι ήταν μια φορά δύσκολο αυτό είναι σαφώς δυσκολότερο. Με τον φορμαρισμένο Καστίγιο τιμωρημένο, τον Τσέζαρεκ φευγάτο, τον Σολτάνι δικαιολογημένα στο «στόχαστρο» μετά την απαράδεκτη εμφάνιση του στον αγώνα του κυπέλλου και τους Φατί, Νέτο αμφίβολους λόγω τραυματισμού η 11άδα αποτελεί γρίφος και οι επιλογές για την επίθεση σχεδόν μηδαμινές. Λογικά ο Σολτάνι παρά τα όσα έγιναν θα πάρει αναγκαστικά την ευκαιρία που μπορεί υπό φυσιολογικές συνθήκες να ήταν και η τελευταία αλλά υπό το βλέμμα του νέου προπονητή Μασάδο τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ανεξάρτητα από το τι έχει προηγηθεί από την αρχή της αγωνιστικής σεζόν. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Πρίττα που σιγά σιγά μπαίνει ξανά στα πλάνα της ομάδος και ίσως να τον δούμε να παίρνει αρκετό χρόνο συμμετοχής. Κατά τα άλλα το πως θα παρουσιαστεί η ομάδα μας μέσα στο γήπεδο είναι ένα τεράστιο ερωτηματικό. Το κλίμα είναι πολύ άσχημο σε όλα τα επίπεδα και με ότι και αν ασχοληθείς με τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ θα δεις μόνο προβλήματα και σπασμωδικές κινήσεις που σου προκαλούν απορία. Είναι λιγάκι παράλογο σε μια ομάδα που το οικονομικό πρόβλημα είναι τόσο έντονο, την ίδια στιγμή που παίκτες αγανακτισμένοι σηκώνονται και φεύγουν και κάνουν προσφυγές να έρχονται  νέοι παίκτες και νέος προπονητής που όλο και κάποια λεφτά θα θέλουν πάρουν και αυτοί. Και να πούμε ότι τα παράλογα σταματάνε εδώ? Δυστυχώς όχι… Μετά λοιπόν το θέμα με το ΑΦΜ της Επανωμής είχαμε και την θέση του ΑΡΗ στην σουπερλιγκα σχετικά με τη κριτήρια αδειοδοτήσεων. Και μόνο που οι άλλες 2 ομάδες που είχαν την ίδια θέση με εμάς  είναι η ΑΕΚ που πανελλαδικός  βρίσκεται στην πρώτη θέση της λίστας αυτών που χρωστάνε προς το δημόσιο και ο ΟΦΗ που η συμμετοχή του  στην σούπερλιγκα πέρασε από χίλια δύο κύματα με τεράστιο παρασκήνιο από πίσω είναι αρκετό για να μας ανησυχεί παρά τις διαβεβαιώσεις του Γ.Κόντη ότι πλησιάζει η σωτηρία μας από το εξωτερικό. Κερασάκι στην τούρτα και οι δηλώσεις του Σηφάκη που είμαι βέβαιος ότι από εκεί που εκθειάζαμε το ήθος του και γουστάραμε που ήταν αρχηγός του ΑΡΗ μας από Δευτέρα θα γίνει στόχος ύβρεων και κατηγοριών μιας και τόλμησε να μιλήσει και να πει πράγματα που είναι ταμπού στον σύλλογο μας… Αυτό είναι το κλίμα που επικρατεί στον ΑΡΗ μας λίγες ώρες πριν το κρίσιμο παιχνίδι απέναντι στον Ατρόμητο όπου πιθανή νίκη μας δίνει κάποιες ελπίδες για είσοδο στην πρώτη 5αδα. Και εδώ κολλάει ακριβώς αυτό που  ο Ν.Ηλιόπουλος σε μια από τις πιο γνωστές ατάκες του Ελληνικού κινηματογράφου «Δεν ξέρω αν το προσέξατε… αλλά σήμερα είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα!» .

Ατρόμητος – ΑΡΗΣ 2-1 | Τέλος και το παραμύθι του κυπέλλου…

Όνειρο ήταν και εξαφανίστηκε μετά το απότομο «ξύπνημα» στο Περιστέρι…. Κάπως έτσι αποδείχθηκαν οι προσδοκίες και στον θεσμό του κυπέλλου όπου είχαμε μια κρυφή ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και ο ΑΡΗΣ να πετύχει την 6η νίκη του σε αυτήν την μαύρη χρονιά. Ο τρόπος με τον οποίο ήρθε η ήττα μας πικραίνει ακόμη πιο πολύ μιας και δύσκολα χωνεύεται η ολική ανατροπή μέσα σε 10′ από μια ομάδα σαν τον Ατρόμητο. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την ομάδα του Περιστερίου που πήρε μια δίκαιη νίκη αλλά από τους παίκτες που αντιμετωπίσαμε μόλις ένας Μήτρογλου ξεχωρίζει από την μετριότητα. Όταν όμως μια ομάδα λειτουργεί σωστά, έχει οργάνωση, έχει πλάνο, δουλεύει στις προπονήσεις, ο προπονητής της ξέρει τι του γίνεται τότε όλα όσα είδαμε σήμερα φαντάζουν λογικά. Για τους αντιπάλους μας δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω μια φυσιολογική ομάδα που έχει έναν καλό επιθετικό, μια ομάδα που ο ΑΡΗΣ των προηγούμενων 5 χρόνων θα τον τελείωνε εύκολα ιδίως μετά το 0-1. Αντί για αυτό όμως είδαμε μια υπερπροσπάθεια από παίκτες και προπονητές να γκρεμίσουν ότι έχτισαν για 78′ και να χαρίσουν την πρόκριση στους αντιπάλους μας κερνώντας σε όλους εμάς άλλο ένα ποτήρι φαρμάκι, από αυτό που συνηθίζουν να μας κερνάνε φέτος. Απαράδεκτη η άμυνα για ακόμη μια φορά  όπου και σήμερα με την γνωστή εκνευριστική  αφέλεια επέτρεπε στους παίκτες του Ατρομήτου να γίνονται απειλητικοί ακόμη και όταν γινόταν γεμίσματα από την αντίπαλη περιοχή. Πολλές λάθος τοποθετήσεις από τον Ντίκο, διαρκώς «αφηρημένος» ο Μίσελ, αγχωμένος ο Λαζαρίδης…  Ανυπεράσπιστη η εστία του Βελλίδη στο ψηλό παιχνίδι που στο γκολ της ισοφάρισης φέρει τεράστια ευθύνη και χάλασε την συνολική του καλή παρουσία σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι.  Απαράδεκτος ο Σολτάνι που μπήκε από τον πάγκο και δεν έδωσε ούτε μια μάχη, απαράδεκτο και το προπονητικό τιμ που δεν ενίσχυσε τα μετόπισθεν προσθέτοντας και άλλον παίκτη με ανασταλτικούς προσανατολισμούς ή φρεσκάροντας το κέντρο. Η αλλαγή καθυστέρησης(!?!?!) του Πρίττα στο 92′ νομίζω ότι αποδεικνύει και την τρικυμία που υπήρχε στον πάγκο της ομάδος.   Κρίμα για την προσπάθεια όλων των παικτών κυρίως στο πρώτο ημίχρονο όπου πίεσε, έτρεξε και είχε πολύ καλή κυκλοφορία κάτι που είδαμε ως ένα βαθμό και στο δεύτερο ημίχρονο μέχρι η κούραση να αρχίσει να μιλάει. Κρίμα για ότι έγινε με τον Καστίγιο πάνω που έδειχνε να ανεβαίνει, 2 κάρτες εντελώς άδικες σε ένα παιχνίδι όπου ξεκάθαρα οι αντίπαλοι του είχαν στόχο να τον εκνευρίσουν και να προκαλέσουν την αποβολή του.  Κρίμα για όλους εμάς που ελπίζαμε σήμερα στην πρόκριση και αναγκαζόμαστε να περιμένουμε από τώρα την επόμενη χρονιά ή να μπούμε στην γνωστή ανόητη διαδικασία των 15 στα 15, που θα γίνουν 10 στα 10, που θα γίνουν 5 στα 5 μέχρι να εξαντληθούν και οι μαθηματικές ελπίδες… Δεν ξέρω ποια πραγματικά μπορεί να είναι η συνέχεια του φετινού ΑΡΗ, δεν ξέρω αν μετά από αυτόν τον αποκλεισμό μπορεί να αλλάξει κάτι. Υπαρκτός στόχος η ανασύνταξη της ομάδος σε όλα τα επίπεδα, με την διοίκηση να ψάξει να βρει οικονομικούς πόρους για να σταματήσουν οι προσφυγές και με τον Πορτογάλο στον πάγκο να αρχίσει να στρώνει επιτέλους η ομάδα και να αρχίσει να θυμίζει πραγματική επαγγελματική ομάδα. Απογοήτευση υπάρχει μπόλικη, αγανάκτηση για τις καλοκαιρινές επιλογές(όπως η μη απόκτηση σοβαρού επιθετικού) υπάρχει αλλά θα πρέπει να παραμείνουμε ψύχραιμοι και να στηρίξουμε όσοι αντέχουμε αυτήν την ομάδα… γιατί ΑΡΗ μου δεν γίνεται αλλιώς…

Άρρωστη η ομάδα… μοναδική γιατρειά η νίκη-πρόκριση στο Περιστέρι

Προσφυγές, αλληλοκατηγορίες εκ των έσω, «οργανωμένες» ύβρεις προς παίκτες, προπονητολογία και Κοκεολογία συνθέτουν ένα πολύ ιδιαίτερο τοπίο στον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ που μόνο ευχάριστο δεν είναι. Όταν μάλιστα όλα αυτά τα γεγονότα διαδραματίζονται λίγες ώρες πριν από το κρισιμότερο ως τώρα παιχνίδι της χρονιάς όπου με μια νίκη μπορείς να διατηρήσεις τις ελπίδες σου για κάτι καλό και να δώσεις παράταση στον σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς τότε τα πράγματα μόνο καλά δεν είναι και η αγαπημένη μας ομάδα βαδίζει πάνω σε τεντωμένο σχοινί.  Μπορεί ο Ατρόμητος να διανύει περίοδο φόρμας και να φιγουράρει στην 4η θέση της βαθμολογίας αλλά κανείς δεν μπορεί να μας πείσει ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια υπερομάδα μέσα σε μια καυτή έδρα και η υπόθεση νίκη είναι κάτι το πολύ δύσκολο. Μια ματιά να ρίξει κανείς στο ρόστερ του Ατρομήτου  μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς θέλω να πω. Σεβόμαστε τον Ατρόμητο όπως και κάθε ομάδα αλλά ΑΡΗΣ είμαστε και αν αυτοί οι παίκτες που φοράνε την κιτρινόμαυρη φανέλα αποφασίσουν να σταματήσουν να αδικούν τους εαυτούς και κατανοήσουν ότι μια νίκη αύριο μπορεί να λύσει πολλά από τα προβλήματα του συλλόγου και κατά συνέπεια δικά τους τότε είμαι σίγουρος ότι θα καταφέρουν να κερδίσουν αυτό το τόσο σημαντικό παιχνίδι. Όποιος δεν θέλει να κάτσει να παλέψει μπορεί να φύγει ακριβώς όπως έκανε και ο Τσέζαρεκ.  Ναι είναι απλήρωτοι όπως είναι η μισή Ελλάδα, ναι το κλίμα στα αποδυτήρια δεν είναι το καλύτερο, ναι οι αλλαγές προπονητών κουράζουν, ναι η διοίκηση είναι απούσα και κοροϊδεύει παίκτες και φιλάθλους ναι σε όλα αυτά και σε ακόμη περισσότερα αλλά και αυτοί έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης και αν από την αρχή της χρονιάς ήταν αυτοί που έπρεπε πολύ πιθανόν τα πράγματα να ήταν σήμερα πολύ καλύτερα. Αυτό λοιπόν που δεν κάνουν από την αρχή της χρονιάς θα πρέπει να το κάνουν την Τετάρτη το απόγευμα στο Περιστέρι. Αυτή η νίκη πρέπει να έρθει πάση θυσία ανεξάρτητα από εμφάνιση, ανεξάρτητα από τον τρόπο. Το παιχνίδι είναι νοκ άουτ άρα μοναδικό αποτέλεσμα που υπάρχει είναι η νίκη.  Θετικό το γεγονός ότι σε αυτό το σημαντικό παιχνίδι στον πάγκο θα είναι 2 άνθρωποι που αντιλαμβάνονται την σημασία του αγώνα για όλους μας αλλά ελπίζω να έχουν προλάβει να διορθώσουν κάτι παραπάνω στην ομάδα γιατί απέναντι στα Γιάννενα είχαμε μια από τα ίδια(χωρίς Τόχα). Δυστυχώς η παρουσία του Σιδηρόπουλου σε αυτήν την αναμέτρηση μόνο ευχάριστη δεν είναι αλλά σχεδόν το ίδιο θα ίσχυε και με οποιοδήποτε άλλο διαιτητή αλλά ΑΡΗΣ είσαι έχεις μάθει να παίζει και με το «κοράκι» απέναντι.  Ένα ακόμη ντισαβανταζ είναι και η συμπεριφορά του Ατρόμητου στο θέμα των εισιτηρίων κάτι που δεν μας επιτρέπει να μετακινηθούμε οργανωμένα αλλά κάτι μου λέει ότι ούτε αύριο η ομάδα θα είναι μόνη της εκεί και ο κόσμος θα δώσει βροντερό παρών για ακόμη μια φορά. Το θέμα είναι αν οι παίκτες μας δώσουν βροντερό παρών και μας προσφέρουν επιτέλους λίγη χαρά και ελπίδα για το μέλλον… ΑΡΗ ΕΣΥ ΕΣΥ ΕΣΥ ΘΑ ΠΡΟΚΡΙΘΕΙΣ!

ΑΡΗΣ – Περιστέρι 71-66 | Συνέχισε τις κακές εμφανίσεις

Τέταρτο συνεχόμενο παιχνίδι όπου ο ΑΡΗΣ μας δεν ήταν αυτός που έπρεπε και θύμισε σε μεγάλο βαθμό το άσχημο ξεκίνημα της σεζόν που μας έχει στοιχίσει βαθμολογικά. Ευτυχώς σήμερα η κακή παρουσία της ομάδος δεν μας στοίχισε και πήραμε μια νίκη που ήταν εντός προγράμματος όπως σχεδόν κάθε παιχνίδι μέσα στο Παλέ. Το γεγονός όμως ότι απέναντι σε έναν αντίπαλο με τόσα προβλήματα, εμφανώς αποδυναμωμένο σαν το Περιστέρι καταφέραμε να το κάνουμε ντέρμπι και να κριθεί ουσιαστικά σε 2-3 επιθέσεις στο τέλος δικαιολογημένα προβληματίζει όλους όσους βρέθηκαν στο γήπεδο(και όχι μόνο) για το αν τελικά αυτή η ομάδα μπορεί να σταθεροποιηθεί σε υψηλά επίπεδα απόδοσης σύμφωνα με τις δυνατότητες που μας έχει δείξει ότι της έχει ή και φέτος έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα που σε κάθε παιχνίδι θα υπάρχει ένα τεράστιο ερωτηματικό σχετικά με το πως θα αποδώσουν οι παίκτες μας. Ιδίως το κομμάτι της άμυνας που έχει να κάνει καθαρά με την διάθεση και το πάθος των παικτών είναι κάτι που θα έπρεπε να το βλέπουμε σε κάθε παιχνίδι και όχι όταν βρίσκουμε τα σκούρα στην προσπάθεια να καλύψουμε διαφορές και να ξαναμπούμε στο παιχνίδι όπως γίνεται τον τελευταίο καιρό. Γνωρίζουμε ότι ο φετινός ΑΡΗΣ έχει χτιστεί σχεδόν από το μηδέν, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν αρκετοί νέοι και άπειροι παίκτες στο ρόστερ, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν τεράστια οικονομικά προβλήματα και μια αβεβαιότητα που σε μεγάλο βαθμό μπορεί να επηρεάζει τους παίκτες και το τεχνικό τιμ. Είναι κρίμα όμως αυτό το καλό που φάνηκε να δημιουργείται από τον Β.Αλεξανδρή και τους παίκτες του ξαφνικά να χαθεί.  Τα παιχνίδια που ακολουθούν είναι πολύ σημαντικά και σε μεγάλο βαθμό θα καθορίσουν τους στόχους της ομάδος για την συνέχεια της χρονιάς. Αν ο ΑΡΗΣ παρουσιαστεί σε αυτά τα παιχνίδια παθιασμένος και συγκεντρωμένος τότε μπορεί να πετύχει πολλά αλλά με το πρόσωπο που δείχνουμε στα τελευταία παιχνίδια αμφιβάλλω αν θα μπορέσουμε να πετύχουμε έστω και μια νίκη στα παιχνίδια που ακολουθούν με αντιπάλους που σίγουρα είναι πολύ πιο δυνατοί από ότι το Περιστέρι που μας ζόρισε σήμερα.  Δεν μπορώ να καταλάβω την εμμονή στα 3ποντα, δεν μπορώ να καταλάβω την αδράνεια σημαντικών παικτών στην άμυνα όταν στην επίθεση δείχνουν σε συνεχή εγρήγορση. Πέρα από κάποιες καλές στιγμές των Μπόγρη, Ταπούτου και Μαυραϊδή δεν νομίζω ότι μπορούμε να κρατήσουμε τίποτα παραπάνω από το παιχνίδι. Ως ένα σημείο στα θετικά μπορούμε να βάλουμε και την αντίδραση της ομάδος στο τελευταίο δίλεπτο όπου ως τώρα σε πολλά παιχνίδια είδαμε νίκες να χάνονται μέσα από τα χέρια μας με βλακώδη τρόπο. Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι πριν αρχίσει αυτή η κοιλιά σχεδόν κάθε παιχνίδι της ομάδος ανεξάρτητα από τον αντίπαλο ή το τελικό αποτέλεσμα  ήταν απολαυστικό σε αντίθεση με τα τελευταία όπου αρχίζουν πάλι οι πόνοι στα μάτια και το μόνο που μας μένει είναι να λέμε ευτυχώς που κερδίσαμε αν τελικά έρθει η νίκη αλλιώς μας μένει μόνο ο πονοκέφαλος…  Εδώ θα ξαναεπαναλάβω ότι σίγουρα και το οικονομικό παίζει το ρόλο του γιατί δεν ξέρουμε πως επηρεάζει κάθε αθλητή το συγκεκριμένο θέμα.  Κάτι που λογικά θα έπρεπε να επιληφθεί η διοίκηση της ομάδος και  αν δεν μπορεί να κάνει  αυτό που δήκωσε ο πρόεδρος της, δηλαδή «να φύγει τρέχοντας»  και να πάρει και τα φιλαράκια του μαζί και ας αφήσουν τον κ.Γεωργούλη να μας δείξει και αυτός τι μπορεί να κάνει… Το έργο των νοικοκυραίων το είδαμε και το βλέπουμε ακόμη άρα αν και ο κ.Γεωργούλης αποδειχθεί αναξιόπιστος θα είναι άλλος ένας συνΑρειανός μας που τον εμπιστευτήκαμε και μας κορόιδεψε. Σταματήστε να βάζετε εμπόδια, δεν είστε σε θέση ούτε να κρίνετε άλλους Αρειανούς παράγοντες και ούτε να ζητάτε την εμπιστοσύνη μας. Η παρουσία σας μόνο κακό κάνει και αυτό φαίνεται από τον αντιπρόσωπο σας στα επίσημα που κάθεται απελπιστικά μόνος… ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ!

Αναζητώντας σοβαρότητα και βαθμούς κόντρα στο Περιστέρι

Την ομάδα του Περιστερίου θα αντιμετωπίσει την Τετάρτη το απόγευμα(18.00) στο Παλέ η αγαπημένη μας ομάδα σε μια προσπάθεια να πάρει 2 σημαντικούς βαθμούς αλλά και να ανασυνταχθεί ενόψει της δύσκολης συνέχεια σε Ευρώπη και Ελληνικό πρωτάθλημα. Δεν γνωρίζω αν είναι ένα απλό ντεφορμάρισμα, χαλάρωση λόγω εορτών η υπερεκτίμηση της αναγνώρισης της προσπάθειας που γίνεται από την φετινή ομάδα υπό πραγματικά αντίξοες συνθήκες αλλά είναι γεγονός πως στα τελευταία 3 παιχνίδια ο ΑΡΗΣ δεν ήταν αυτός που έπρεπε. Οι 92 πόντοι από τον μπαογκ, οι 42 πόντοι στο ημίχρονο από το Μαρούσι και οι 88 πόντοι από το Ρέθυμνο αποδεικνύουν ότι ο ΑΡΗΣ σταμάτησε να κάνει αυτό που έκανε στα παιχνίδια που σηματοδότησαν την αγωνιστική του άνοδο πετυχαίνοντας συνεχόμενες νίκες σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η πιεστική άμυνα για σχεδόν 40′ είναι το μεγάλο όπλο αυτής της ομάδος που όπως φαίνεται έχει ξεχαστεί… Για την επιτακτική ανάγκη της νίκης κόντρα στο Περιστέρι δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Ήδη έχουν γίνει στραβοπατήματα, ήδη έχουν χαθεί αρκετές ευκαιρίες για ανάκαμψη επομένως περιθώρια για απώλειες δεν υπάρχουν ιδίως μέσα στην έδρα μας απέναντι σε έναν αντίπαλο που δείχνει να βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση. Μπορεί όλοι να μιλάμε για το πάθος που δείχνει αυτή η ομάδα αλλά ήττες σαν και αυτές των τελευταίων αγωνιστικών και κυρίως με τον τρόπο που έρχονται δύσκολα χωνεύονται. Σίγουρα ο Β.Αλεξανδρής έχει διαπιστώσει ότι οι παίκτες του δείχνουν σημάδια χαλάρωσης και η επαναφορά τους σε φουλ ρυθμούς θα είναι το βασικό ζητούμενο πέρα από την νίκη στο αυριανό παιχνίδι. Αν ο ΑΡΗΣ είναι αυτός που πρέπει τότε δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από κανένα Περιστέρι αλλά και από τις περισσότερες ομάδες της Α1.  Η ομάδα χρειάζεται τον κόσμο δίπλα της αλλά καλώς ή κακώς υπάρχει αρκετός κόσμος που περιμένει να δει και κάποια θετικά αποτελέσματα να συνδυάζονται με καλές εμφανίσεις ώστε να έρθει πιο κοντά. Για όλους τους υπόλοιπους η παρουσία μας στο Παλέ και αύριο είναι αυτονόητη όπως και στα ευρωπαϊκά παιχνίδια όπου σύμφωνα με τα ρεπορτάζ δεν υπάρχει η αναμενόμενη ανταπόκριση. Στο χέρι του Β.Αλεξανδρή και των παικτών του είναι να αναγκάσουν τον κόσμο να έρθει.  Νίκη και καλή εμφάνιση για να γουστάρουμε λιγάκι και να «ζεσταθούμε» και εμείς για την συναρπαστική συνέχεια με παιχνίδια φωτιά! Όλοι στο Παλέ! ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ!

Περιστέρι – ΑΡΗΣ 84-66 | Και νέο στραπάτσο…

Πέρα από κάθε λογική η ομάδα μας καταφέρνει με τις τραγικές της εμφανίσεις να καταστρέφει κάθε αχτίδα αισιοδοξίας προσπαθούμε να βρούμε στην φετινή μαύρη χρονιά. Και όταν μιλάμε για λογική αναφερόμαστε στην δυναμική που έχουν οι αντίπαλοι μας όπου χωρίς να είναι απαραίτητο να γνωρίζεις τις λεπτομέρειες διαβάζοντας στα γρήγορα το ρόστερ των αντιπάλων εύκολα να διαπιστώσεις ότι το πρόβλημα είναι αλλού και όχι στους παίκτες μας. Η κακή επιθετική λειτουργία της ομάδος και η ανύπαρκτη κυριολεκτικά άμυνα κάνει και τον πιο μέτριο παίκτη των αντιπάλων να μοιάζει με κορυφαίο μπασκετμπολίστα… Ποιόν να ζηλέψεις από τους παίκτες του Περιστερίου? Τον Μάντζιαρη, τον Τσιάκο, τον Πέτρουλα, τον Παπανικολάου? Είναι φανερό ότι τα αμέτρητα λάθη που έχουν γίνει από το καλοκαίρι ως και σήμερα και τα αποτελέσματα  όλων αυτών έχουν μετατραπεί σε ένα αβάσταχτο ψυχολογικό βάρος που εμποδίζει τους παίκτες μας να κάνουν και τα πιο απλά πράγματα. Η λέξη αποτυχία έχει γίνει συνώνυμο του ΑΡΗ τα τελευταία χρόνια και τίποτα δεν φαίνεται ικανό να αλλάξει την κατάσταση τουλάχιστον για φέτος.  Ακόμη και όταν η ομάδα μας κατάφερε να επιστρέψει από το -17 στο παιχνίδι με μια απίστευτη αφέλεια μέσα σε λίγα λεπτά παράτησε κάθε ιδέα για ανατροπή. Και δεν μιλάμε για απλή ήττα. Όταν από το δεύτερο δεκάλεπτο αυτό το Περιστέρι σε έχει μονίμως σε διψήφιες διαφορές που αγγίζουν μέχρι και τους 20 πόντους τότε σίγουρα το θέμα είναι ψυχολογικό και όχι αγωνιστικό. Ο προπονητής μπορεί να άλλαξε αλλά εάν περιμέναμε από τον Λευτέρη Σούμποτιτς μέσα σε 7 ημέρες να διορθώσει λάθη 7 μηνών μάλλον θα ήμασταν ονειροπόλοι. Σε αντίθεση με αυτούς που απέχουν και αυτούς που τους στηρίζουν χωρίς ντροπή ακόμη και μέσα από το επίσημο ραδιόφωνο του συλλόγου(ολόκληρου του συλλόγου και όχι μόνο της ΠΑΕ) εμείς οι λίγοι πιστοί στον Αυτοκράτορα πονάμε με αυτήν την κατάσταση… Και πονάμε όχι από την ημέρα που ανέλαβε ο Λευτέρης Σούμποτιτς αλλά εδώ και 3-4 χρόνια τουλάχιστον με αυτά που βλέπουμε κάθε αγωνιστική. Έτσι παρά την πίκρα μας θα στηρίξουμε αυτόν τον άνθρωπο και θα ελπίζουμε ότι όσο περνάει ο χρόνος θα καταφέρει να αλλάξει την κατάσταση πριν είναι αργά και καταλήξουμε σε καμιά 7η θέση όπως πέρσι. Τα αποτελέσματα μπορεί να είναι ευνοϊκά ώστε να παραμένουμε ακόμη ζωντανοί στην προσπάθεια μας για την κατάληψη της 3ης θέσης αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει αγώνες σαν και αυτούς να μην τους πετάμε στα σκουπίδια. Δύσκολα να πει κανείς με σιγουριά πως θα εξελιχθεί το πρωτάθλημα αλλά όλα δείχνουν ότι οι εκτός έδρας αναμετρήσεις απέναντι σε Καβάλα, Μαρούσι, Πανιώνιο και Ηρακλή θα παίξουν καθοριστικό ρόλο. Με την πλάτη στον τοίχο καιρός είναι να ξυπνήσουν όλοι όσοι αποτελούν τον μπασκετικό ΑΡΗ και με αρωγό τον κόσμο της ομάδος που θα πρέπει να δώσει δυναμικό παρών στον επόμενο εντός έδρας αγώνα στο Παλέ να αντιστραφεί αυτή η αρνητική κατάσταση…

Οι «τελικοί» αρχίζουν με Ατρόμητο!

Με την αισιοδοξία στα ύψη μετά την νέα μεγαλειώδη εμφάνιση κόντρα σε ένα ακόμη μεγαθήριο όπως είναι η Μάντσεστερ Σίτι και η ομάδα μας καλείται επιτέλους να μεταφέρει λίγο από την μαγεία που την εκπέμπει στα Ευρωπαϊκά παιχνίδι και στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Το να χαρακτηρίζουμε ένα παιχνίδι  ως τελικό μπορεί να ακούγεται λιγάκι κλισέ αλλά εάν δούμε την βαθμολογία τότε νομίζω πως όλοι θα συμφωνήσουν ότι το αυριανό παιχνίδι είναι ιδανικό για την κατάκτηση των 3 βαθμών. Αυτό φυσικά και δεν σημαίνει ότι ο αντίπαλος μας είναι της πλάκας και δεν τον θεωρούμε ικανό για να μας κάνει την ζημιά αλλά ότι πιστεύουμε στις δικές μας δυνάμεις. Λίγη «ευρωπαϊκή μαγεία» και παιχνίδια σαν και αυτό τα καθαρίζουμε για πλάκα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο πρώτος αγώνας μεταξύ των 2 ομάδων στο Κλ.Βικελίδης όπου η ομάδα μας έπαιξε ίσως τα καλύτερα 30′ από την έναρξη του αγώνα και έκανε το υπόλοιπο  της αναμέτρησης τυπική διαδικασία. Φυσικά από τότε πολλά έχουν αλλάξει και στις 2 ομάδες. Το αν τόσο η ομάδα μας όσο και ο Ατρόμητος πλέον παρουσιάζονται πιο ενισχυμένοι είναι κάτι που δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Φατί, Μίσελ, Οριόλ και Κόκε είναι σημαντικές απουσίες που ο Γ. Μιχαλήτσος θα πρέπει να βρει τον τρόπο να τις καλύψει συνυπολογίζοντας βέβαια  την κούραση από το παιχνίδι της Τρίτης. Θετικό για την σημερινή αναμέτρηση θεωρώ ότι είναι η παρουσία των νέων μεταγραφικών αποκτημάτων που λογικά θα είναι ανεπηρέαστοι από αυτήν την μίζερη νοοτροπία που ωθεί τους παίκτες μας στην Ευρώπη να δείχνουν ένα εξαιρετικό πρόσωπο και στην Ελλάδα να είναι αγνώριστοι… Καστίγιο και Μπομπαντίγια ήρθαν στον ΑΡΗ για να πάρουν παιχνίδια στα πόδια τους και να αποδείξουν την αξία τους και όχι να έρθουν σε μια Ελληνική ομάδα απλά για προπόνηση μιας και όπως και να το κάνουμε οι προπονήσεις στην Ελλάδα θεωρούνται χαλαρές… Κοντά σε αυτούς και ο Σακάτα που αν και κόντρα στην ΑΕΚ είχε δείξει λίγα πράγματα στον αγώνα με την Σίτι εντυπωσίασε και είναι στα πόδια του να αποδείξει σε όλους τι αξίζει.  Δεν ξέρω εάν η αίσθηση που έχω είναι λάθος αλλά η παρουσία του Γ.Μιχαλήτσου στον πάγκο την δεδομένη στιγμή και με την ανάγκη που υπάρχει για βαθμούς με κάνει να πιστεύω ότι η ομάδα θα παρουσιαστεί όπως πρέπει μέσα στο γήπεδο και θα πάρει εύκολα ή δύσκολα την πολύτιμη νίκη. Φυσικά όπως συμβαίνει σε κάθε γήπεδο που μας δίνεται η ευκαιρία  ο κόσμος του ΑΡΗ θα βρεθεί κοντά στην αγαπημένη μας ομάδα και θα προσπαθήσει να την σπρώξει προς την νίκη. Μπορεί το αυριανό παιχνίδι να μην έχει την αίγλη του αγώνα της περασμένης Τρίτης αλλά οι πραγματικοί οπαδοί σε αυτά φαίνονται και όχι στις φιέστες. Η δυναμική παρουσία των οπαδών μας στο γήπεδο του Ατρομήτου είναι κάτι παραπάνω από σίγουρη το μόνο που μένει είναι και η ομάδα μας να δείξει ανάλογη δυναμική και να κάνει το καθήκον της! Διπλό στο Περιστέρι ΑΡΗ ΟΛΕ ΟΛΕ!

Ρεβάνς απέναντι στο Περιστέρι

Σε μια χρονιά όπου η μια ντροπιαστική ήττα διαδέχεται την άλλη και μόνο με ένα ντεμαραζ νικών σε Ελλάδα και Ευρώπη αλλά και σε συνδυασμό άλλων αποτελεσμάτων από τους ανταγωνιστές μας για τους ίδιους στόχους υπάρχει η ελπίδα για κάτι θετικό αυτήν την χρονιά εάν θα θέλαμε να εντοπίσουμε την «αρχή του κακού» σε αυτήν την πτωτική πορεία τότε νομίζω πως σχεδόν όλοι θα συμφωνήσουμε ότι η εντός έδρας ήττα κόντρα στο Περιστέρι ήταν ο αγώνας από όπου άρχισε η κατρακύλα. Μπορεί το παιχνίδι να ήταν στο ξεκίνημα της σεζόν αλλά ως τότε η ομάδα είχε δείξει εξαιρετικά στοιχεία και εάν λειτουργούσε σαν φυσιολογική επαγγελματική ομάδα που δουλεύει, βελτιώνεται μέσα από τις προπονήσεις και παιχνίδι με παιχνίδι να αποκτά καλύτερη χημεία η 3η θέση στην Ελλάδα και η καλή Ευρωπαϊκή πορεία θα ήταν σχεδόν σίγουρη. Ξαφνικά όμως σε εκείνο το καταραμένο τρίτο δεκάλεπτο τα πάντα άλλαξαν και η ομάδα αγώνα με αγώνα παρουσιαζόταν ολοένα και χειρότερη. Το κακό Β ημίχρονο έχει συνήθεια και λέξεις όπως «μαχητές, νοοτροπία νικητή, πάθος, ανατροπή» κτλπ εξαφανίστηκαν εντελώς από το λεξιλόγιο των παικτών και του προπονητή. Ανάλογη εικόνα δείξαμε και στο καθοριστικό παιχνίδι κόντρα στην Γκέτιγκεν όπου και διασυρθήκαμε  από μια μετριότατη ομάδα. Μπορεί ο Λευτέρης Σούμποτιτς να ανέλαβε χρέη προπονητή αλλά μόνο μάγος θα μπορούσε να αλλάξει αισθητά την εικόνα της ομάδος τόσο γρήγορα. Παρόλα αυτά όσο κυλάει η χρονιά κάθε αγώνας αποκτά ξεχωριστή σημασία και περιθώρια για λάθη δεν υπάρχουν. Έτσι λοιπόν η ομάδα μας εφόσον θέλει να διατηρήσει τις όποιες ελπίδες της για την 3η θέση θα πρέπει οπωσδήποτε αύριο το απόγευμα να περάσει νικηφόρα από το Περιστέρι. Οι Περιστεριώτες μπορεί να έχουν τα δικά τους προβλήματα αλλά όπως έχει αποδειχθεί η σταθερή οικονομική κατάσταση που υπάρχει στον σύλλογο μας δεν αποτελεί πλεονέκτημα μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι μοναδική ελπίδα αποτελεί η παρουσία του Σούμποτιτς. Εάν ο Ελληνοσλοβένος καταφέρει και αλλάξει λίγο την φιλοσοφία της ομάδος τότε ίσως και να δούμε και κάτι καλό. Σε διαφορετική περίπτωση θα πρέπει από τώρα να αρχίζουμε να κοιτάμε τον σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς και τις απαραίτητες «διπλωματικές ενέργειες» ώστε να εξασφαλίσουμε την θέση μας στην Μεσογειακή Λίγκα…